به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون خراسان جنوبی، طاهره حمیدی مدیر کل کانون خراسان جنوبی در این نشست که همزمان با صبح روز پنج شنبه ۱۱ شهریور ماه ۱۴۰۰ با حضور جمعی از کارشناسان و مربیان کانون استان و با تدریس « مسلم قوی» دانشجوی مقطع دکترای زبان و ادبیات فارسی به صورت مجازی به مرحله اجرا در آمد، با اشاره به انتشار فراخوان آواز ققنوس توسط کانون گفت: این کارگاه با  هدف حضور فعال و خلاقانه مربیان کانون استان در این فراخوان ادبی برگزار شده است و امیدواریم با افزایش اطلاعات در حوزه بازآفرینی متون کهن شاهد آثار خوب مربیان در این رویداد ادبی باشیم.

وی در ادامه به تفاوت‌ های بین باز آفرینی و بازنویسی اشاره کرد و اظهار داشت: اولین قدم در بازآفرینی‌ ، شناخت محتوای متونی است که برای بازآفرینی انتخاب می‌شود و بدون این شناخت نمی‌توان متون جدیدی را ارایه کرد که مبتنی بر اصلی باشد یا حرفی فراتر از آن داشته باشد.

مدیر کل کانون استان با معرفی نمونه‌ هایی از متون کهن گفت: متون ادبی از قبیل شاهنامه فردوسی، مثنوی مولوی و… منبع عظیم بازآفرینی شناخته می‌شوند که به دلیل ارزش‌ های ادبی، بن مایه‌های اساطیری و ارزش‌های فرهنگی و اخلاقی تاکنون دستمایه آفرینش‌ های دیگر به صورت بازنویسی و بازآفرینی شده‌ اند و  تا کنون نویسندگان و هنرمندان زیادی آثاری در قالب متون جدید، فیلم، رمان و نمایش نامه و… خلق نموده اند.

در ادامه « مسلم قوی» میهمان و مدرس این نشست به بیان مطالب خود در خصوص باز آفرینی داستان و منظومه‌ های کهن پرداخت و گفت: امروز راه نگهبانی از میراث کهن تنها ترغیب کودکان ونوجوانان به بازخوانی متون کهن نیست بلکه یکی از کارهای شایسته ایجاد پیوند بین ادبیات نو با ادبیات کلاسیک است.

وی ارتباط منطقی با آثار گذشته، نوگرایی و نوجویی، سازگاری با زندگی مدرن امروزی، ایجاد رغبت برای خواندن دوباره متون کلاسیک، جلوگیری از فناپذیری آثار گذشته و قابل دسترس بودن برای هر طیفی از خوانندگان را از کارکردهای باز نویسی و بازآفرینی دانست و در تعریفی از بازگردانی افزود: بازگردانی تبدیل یک متن قدیمی به متن امروزی به منظور قابل فهم شدن متن است و این تغییر تنها در حوزه زبانی متن ایجاد می‌شود.

« قوی» در ادامه به نکاتی که باید در بازگردانی رعایت کرد اشاره داشت و افزود: در بازگردانی ویژگی‌ های سبکی گذشته را به ویژگهی‌ های نثر معیار امروزی تبدیل کرده و کلمات جابجا شده را مطابق نحو عادی زبان امروز مرتب می‌کنیم و همچنین از معادل امروزی واژه‌های مهجور استفاده کرده و باید در نظر داشت که در بازگرانی نباید به خلاصه کردن، شرح، تحلیل و تفسیر نوشته یا شعر پرداخت.

وی آشنایی عامه مردم به ویژه کودکان ونوجوانان با آثار ادبی گذشته، را از دلایل و چرایی بازآفرینی یاد کرد و گفت: آشنایی با متون کهن و مفاهیم و مضامین عالی آنها کمک می‌کند که تسلط به زبان فارسی بیشتر شود و علاوه  بر تقویت نگارش، دایره لغات ما گسترش یابد.

مدرس این کارگاه در ادامه به بازنویسی اشاره کرد واظهار داشت: بازنویسی دوباره نوشتن یک متن متناسب با اقتضای ادبیات زمان بازنویسنده است که ویژگهی‌های کلی متن بدون کوچکترین دخل و تصرف اساسی در متن حفظ می‌شود.

وی   افزود: در بازنویسی هدف ما ساده کردن متن است و تغییر فقط در حیطه زبانی انجام می‌گیرد و با شاخ و برگ دادن متن، چهار چوب متن اصلی را حفط می‌کند.

قوی با بیان نمونه‌هاییاز متنون بازنویسی شده گفت: در بازنویسی زبان نوشته را باید امروزی و قابل فهم کرد، داستان را به کمک توصیف چهره‌ ها، صحنه‌ ها و حالات پروراند، رویدادها را بازسازی و تجسم یافته و همچنین پیام‌ های اصیل و انسانی را در متن حفظ کرد.

مدرس کارگاه در ادامه به تشرح بازآفرینی پرداخت و ادامه داد: در بازآفرینی تغییرات کلی در اسکلت یک اثر ادبی ایجاد می‌شود که نتیجه آن اثری جدی و منحصر به فرد خواهد بود که در مواردی  پیام آن هم به اقتضای شرایط موجود تغییر می‌کند.

وی به تفاوت‌ های مهم باز آفرینی و بازنویسی نیز اشاره کرد و اظهار داشت: بازآفرینی، خلاقانه و دشوار‌تر از بازنویسی است و تعهد به پیام متن و وفاداری به آن در بازنویسی، حرف اول را می‌زند در صورتی که باز آفرین متون قدیمی را دستمایه خود قرار داده و کار جدیدی را خلق می‌کند.

وی به همکاران توصیه کرد: در بازنویسی محتوا و پیام اصلی حفظ شود، عبارت دشورا با حفظ مفهوم خود به زبان امروزی نوشته و ماخذ اصلی آورده شود و همچنین بخش‌ های بد آموز و غیر ضرورخذف و متون از میان  آثار با ارزش انتخاب شود.

گفتنی است قوی در بخش پایانی مباحث خود با بیان نمونه‌هاییاز قوانین بازآفرینی پرداخت و نمونه‌ های موفقی از آنرا برای حاضران در این نشست تشریح کرد و به سوالات همکارن در این خصوص پاسخ گفت.